Ludzie nie mają podobnego smaku i nie lubią tych samych produktów. To raczej dobra rzecz, że zła. Patrząc na jasną stronę, ten problem pozwala ludziom tworzyć tak dużą różnorodność produktów, która ostatecznie będzie odpowiadać potrzebom projektantów i funkcjonalności. Doskonałym przykładem takiej rzeczy jest ten stół. Aby lepiej to zrozumieć, musisz wiedzieć, że inspiracją była teoria czasu i przestrzeni Alberta Einsteina. Ten pozornie wspólny przedmiot ma głębokie implikacje filozoficzne. Stalowy szklany blat tego stołu reprezentuje czasoprzestrzeń, a podpory reprezentują cztery wektory. Zaprojektował go Axel Yberg.
Szczerze mówiąc, wygląda to trochę niechlujnie i niekoniecznie widzę narzędzie w skomplikowanym projekcie. Złożoność elementu wspierającego stół zmierza bardziej w stronę kreatywności, a mniej w funkcjonalność. Jeśli spojrzymy na ten element z innej perspektywy i postrzegamy go bardziej jako dzieło sztuki niż tradycyjny stół zaprojektowany wyłącznie z myślą o funkcjonalności, ten element architektoniczny może rzeczywiście mieć szansę. W sztuce nie ma dobra i zła, piękna czy brzydka.
Sztuka jest sposobem wyrażania siebie, a to naturalne uczucie nie może być dobre ani złe; może być reprezentatywny tylko dla kogoś. Utrzymanie tej koncepcji w naszych głowach może być wspaniałym elementem dekoracyjnym i centralnym elementem we właściwym wnętrzu. Ma to na celu sprowokowanie i postawienie pytania tym, którzy są otwarci i uważają to za wyzwanie lub jak dzikie stworzenie, desperacko pragnące go oswoić.
