Art Basel ma prawie wszystkie gatunki sztuki, ale jednym z naszych ulubionych jest sztuka rzeźbiarska, niezależnie od tego, czy jest to sztuka ścienna, samodzielna rzeźba czy instalacja. Tak długo, jak ci się podoba, każdy z tych stylów jest świetnym sposobem na dodanie głębi, zainteresowania i być może koloru twojej przestrzeni życiowej. Zebraliśmy nasze oferty z ostatnich targów Art Basel Miami 2016.
Niektóre z najciekawszych elementów wykorzystują znalezione przedmioty. Ten używa pustych puszek po gazach ukształtowanych w sylwetkę Stanów Zjednoczonych. Niektóre z nich wydają się nawet mieć twarz. Jest to dzieło, które wywołuje zainteresowanie i rodzi pytania filozoficzne.
Papier morwy jest dekorowany, farbowany i drobiazgowo owijany wokół małych kawałków styropianu, które są pomysłowo zaaranżowane przez Kwang-Young Chun. Powstała duża grafika ma niesamowity kolor, głębię i fakturę. Mimo że są to elementy ścienne, przekazują wrażenie dramatycznej głębi, jak miniaturowy górzysty krajobraz.
Chociaż zauważyliśmy mniejszą liczbę „mebli jako sztuki” w edycji Art Basel Miami w 2016 r., Znaleźliśmy kilka intrygujących prac. Ta rzeźba krzesła pochodzi od amerykańskiej Rity McBride, której prace należą do wielu marek, w tym do wzornictwa przemysłowego, rzeźby, architektury i instalacji. Często skupia się na manipulowaniu skalą i „konwencjonalnymi skojarzeniami pewnych materiałów”, pisze Artsy.
Znalezienie pomysłowości w zwykłym koreańskim artyście Do Ho Suh tworzy rzeźby z tkanin, które odtwarzają obiekty z jego domu. Jego naturalnej wielkości repliki różnych urządzeń i wyposażenia z jego mieszkania na zachodniej 22 ulicy w Nowym Jorku są wykonane z przezroczystego materiału na cienkiej konstrukcji z drutu.
Kolumbijska artystka Doris Saucedo jest rzeźbiarzem, którego prace koncentrują się na złożonych tematach związanych z historycznymi wydarzeniami masowej przemocy, traumy, rasizmu i kolonializmu. Ten utwór został zaprezentowany przez galerię White Cube.
Późnoamerykański artysta Donald Judd stworzył ten minimalistyczny utwór w 1967 roku. Był uważany za najważniejszego powojennego amerykańskiego artysty i był znany ze swoich dużych instalacji zewnętrznych i projektów dla długich wnętrz.
Francesca Pasquali to włoska artystka, która obserwuje naturalne formy i „przekłada” je na wyszukane prace i instalacje. Jej kreacje często wykorzystują znalezione lub poddane recyklingowi materiały, w tym materiały przemysłowe. Wie o swojej pracy przy użyciu tysięcy plastikowych słomek, Pasquali stworzył również szereg elementów wykorzystujących Neopren.
Isabel De Obaldia ma bogate zróżnicowane wykształcenie artystyczne i studiowała w słynnej Szkole Szkła Pilchuck. Córka sławnego malarza panamskiego, Guillermo Trujillo, De Obaldia tworzy kultury zwierzęcych form. To jest jej tron Jaguara, który jest bardzo teksturalny.
Nowojorski rzeźbiarz Joel Shapiro znany jest ze swojej pracy z wykorzystaniem prostych prostokątnych kształtów. Dzięki prostemu geometrycznemu kształtowi stopniowanych rozmiarów i różnym kolorom tworzy oszałamiające nowoczesne elementy.
Chromowane kształty, zarówno kolorowe, jak i gładkie, znajdują się w dziele Johna Chamberlaina. Znany jest ze swoich kawałków wykonanych ze złomu i wgnieceń, odrzuconych części samochodowych i odpadów przemysłowych.
Kim Jones pracuje łącząc sztukę performance, rzeźbę i rysunek. Znany jest z chodzenia po ulicach jako „Mudman”, pokryty błotem, i ma na sobie nakrycie wykonane z patyków, taśmy i sznurka, z twarzą pokrytą nylonową pończochą. Ten kawałek to Kurtka wojenna. Jones powiedział Panie Motley „Kiedy noszę struktury jako Mudman, myślę o sobie jako o chodzącej rzeźbie. Koszule i kurtki są kontynuacją tego pomysłu - są to rzeźby, które mogę nosić, ale które mają również rysunki wojenne, dzięki czemu stają się chodzącą rzeźbą…. Rysunki wojenne są jak prymitywna gra komputerowa… ręcznie rysowana gra komputerowa. Noszenie tych kurtek jest jak noszenie myśli na plecach. ”
Modułowe rzeźby instalacji mediolańskiej artystki Loris Cecchini wykorzystują organizm jako tezę dla jego prac, które badają „ewolucję sztuki w odniesieniu do nauk”. W dużej części swojej pracy Cecchini montuje swoje stalowe elementy, aby przypominać pnącza lub struktury krystaliczne. Wszystkie z nich wywołują nastrój naukowy, a jednocześnie są atrakcyjne wizualnie, gdy są wartościowane.
Ten wstrząsający scultpture jest autorstwa Marka Mandersa, który pracuje nad jedną ogromną serią utworów zatytułowaną „Autoportrety jako budynek” od 1986 roku. Rzeźby są wysiłkiem artysty, który przedstawia swoją tożsamość poprzez obiekty i tekst.
Galerie Max Mayer zaprezentowała jeden z nielicznych dzieł sztuki cyfrowej - pracę wideo Melanie Gilligan z 2016 roku, „Części w całości”. Gilligan mieszka w Londynie i Nowym Jorku Cit, tworząc dzieła w wideo, sztuce performance, tekście, instalacjach i muzyce.
Ta genialna praca składa się z budynku, który jest rzeczywiście trójwymiarowy. Dodaje nowy wymiar typowemu dziełu sztuki ściennej.
Japońskie Kohei Nawa tworzy te spektakularne stworzenia w swojej serii PixCell. Po wybraniu obiektu zostaje on zamknięty w warstwie sferycznych komórek. Powstała w ten sposób praca ma wyjątkową fakturę powierzchni i niezwykłą głębię utworzoną z kulek o różnych rozmiarach. Każda sfera jest innym doświadczeniem wizualnym. Nada ukuł termin „PixCell” jako riff na pikselu, który tworzy cyfrowe obrazy.
Ta praca jest nowoczesna, ale zapewnia rustykalny charakter. Jego przemysłowe wykończenie i rozbieżne kształty są bardzo atrakcyjne.
Galeria Thomasa Erbena pokazała szereg prac Brooklyńskiego artysty Mike'a Clouda. Kolorowe kawałki wierzą w znaczenie dzieł artysty. Dzieła Cloud przedstawiają związek ze śmiercią, głównie śmiercią przez powieszenie. Obrazy balansują na jednym rogu, częściowo wisząc na ścianie za skórzanym pasem. Sugeruje to, że ludzie, którzy zginęli, wiszą w różnych okolicznościach.
Urodzony w Szwajcarii artysta Ugo Rondinone tworzy wszystkie rodzaje sztuki, w tym rzeźby, które przekształcają przedmioty codziennego użytku „nadając im sztuczną trwałość, która podkreśla i zaprzecza ich nietrwałości” - pisze Artsy.
Powtarzanie wzoru w połączeniu ze zdumiewającą fakturą to uderzające cechy tego dzieła z Galerii Van de Weghe.
W galerii Victoria Miro zaprezentowano tę rzeźbę brytyjskiego artysty Conrada Shawcrossa. Jego „maszynopodobne” instalacje mają naukowe odniesienia i „są wypełnione paradoksem, absurdem i fantazją”, zgodnie z Artsy. To Shawcross „The Dappled Light of The Sun” (studium I), stworzone w 2016 roku.
Galerie Urs Meile zaprezentowała imponujące prace wschodzącego artysty Yang Mushi z Szanghaju w Chinach, w ramach programu Kabinett Art Basel, gdzie galerie prezentują starannie dobrane wystawy w swoich stoiskach. Praca Mushi'ego dotyczy globalizacji i skrajnego rozwoju miejskiego w Chinach. Jego prace wykorzystują surowce przemysłowe, takie jak drewno, pianka, metal i kamień. Ten utwór nosi nazwę „Ostrzenie - oddział”.
Żadne targi sztuki nie są kompletne bez obejrzenia niektórych prac japońskiego artysty awangardowego Yayoi Kusamy. Jej kultowe wzory i kolorowe prace są zawsze hitem. Z powodu swojego dzieciństwa dynie odgrywały główną rolę w pracy Kusamy. Rodzinne miasto Matsumoto, Kusama, nie ucierpiało z powodu niedoborów żywności w czasie II wojny światowej, a hurtownia rodzinna miała mnóstwo dyń. Przez całe życie pozostała przywiązana do tego formularza i jest zdecydowanie jedną z naszych ulubionych.
Tyle spektakularnych kawałków i mało czasu, aby przynieść je wszystkim! Nasze typy pokazują przekrój innowacyjnych elementów rzeźbiarskich, które tworzą dzisiejsi artyści. Niezależnie od tego, czy stać Cię na kolekcjonowanie prawdziwych elementów, wykorzystywanie ich jako inspiracji dla gatunków sztuki, które chcesz w swoim domu, czy po prostu patrzeć na zakres kreatywności, Art Basel to wizualna i teksturowa uczta.
