Matthias Prüger, Manuel Rauwolf i Ulrike Wetzel, trzej architekci, którzy później założyli praktykę o nazwie allergutendinge, mają coś, z czego mogą być dumni z czasów, gdy byli jeszcze studentami na Uniwersytecie Bauhaus w Niemczech. Mówimy o roku 2012, kiedy zaprojektowali coś o nazwie Seelenkiste, co w znacznej mierze tłumaczy się jako Spirit Shelter.
Schronienie Duchów to maleńka budowla z zaledwie 8 metrami kwadratowymi przestrzeni życiowej. Została zaprojektowana, aby służyć jako rodzaj odosobnienia medytacyjnego, w którym ludzie mogą nawiązać kontakt ze swoim otoczeniem. Znajdują się tam sekcje badawcze, w których użytkownik może korzystać z narzędzi do odkrywania świata i otaczającej go pustyni oraz części sypialnej, w której może się zrelaksować, medytować i kontemplować.
Innymi słowy, użytkownik używa tej zwartej struktury do odkrywania zarówno siebie, jak i otaczającego go świata, za pomocą narzędzi lub poprzez introspekcję i medytację. Mały rozmiar struktury zapewnia lepsze połączenie z otoczeniem.
Schron ma konstrukcję dwupoziomową. Parter to maleńka przestrzeń mieszkalna, górny poziom to obszar do nauki, a pomiędzy nimi znajduje się łóżko / część sypialna. Ściana przednia składa się na niewielki pokład, a dach otwiera się i wpuszcza naturalne światło i pozwala użytkownikowi obserwować otoczenie.
Wnętrze jest minimalnie umeblowane. Meble są bardzo proste i proste, nie ma niepotrzebnych elementów, ale jest w nich wbudowana duża przestrzeń, aby zapewnić dobrze zorganizowane środowisko, w którym wszystko ma swoje miejsce.
Schronienie Duchów jest mobilne. Konstrukcja drewnianej ramy może zostać rozmontowana, a następnie przetransportowana do żądanego miejsca. To nie jest dom, a nawet letni wypoczynek. Jest to struktura eksperymentalna zaprojektowana do przekazywania idei.
