Co musisz wiedzieć o domach w stylu wiktoriańskim

Podczas jazdy po historycznych dzielnicach amerykańskich miast i miasteczek zobaczysz wiele starych domów. Duże okna wyglądają na ciebie, niektóre z zasłonami, a inne bez. Duże drzewa zacieniają przedni dziedziniec, zachowują i zarastają zarówno kwietniki. Na chodniku może być młody rysunek rodziny z kredą lub stara para siedząca na ganku. Albo możesz znaleźć brakujące gonty i odpryski farby. Ale bez względu na kształt domów w tych sielankowych dzielnicach, ktoś nieuchronnie powie, że te domy są wiktoriańskie.

Na początku możesz skinąć głową, ale czy nigdy nie zauważyłeś, że tak wiele domów oznaczonych jako „wiktoriańskie” wygląda tak różnie? Jest ku temu powód. Okazuje się, że nie ma jednego „stylu wiktoriańskiego”! Domy zbudowane w latach 1840–1900 są nazywane wiktoriańskimi ze względu na okres, ale w zależności od stylu mają też inną podkategorię. Istnieje dziesięć z tych podkategorii dla domów wiktoriańskich, więc przeszukujmy je pojedynczo. Następnie będziesz mógł zapewnić swoim przyjaciołom właściwy styl starego domu przy następnym rejsie po zabytkowej dzielnicy.

Włoski styl

Na czele epoki wiktoriańskiej stały domy w stylu włoskim. Zainspirowane włoskimi willami, domy te miały niskie dachy z szerokimi okapami. Niektóre z bardziej tradycyjnych domów miały wysokie kolumny lub słupki na werandzie i prawie zawsze można było znaleźć ozdobne wsporniki pod okapem. Gdybyś miał naprawdę szczęście, twój włoski dom miałby wieżę u góry, szepcząc zapomniany włoski belweder. Dom taki jak ten spodziewałby się podawania chleba i sera przy każdym posiłku, najlepiej na werandzie.

Styl neogotycki

Mniej więcej w tym samym czasie popularny był również styl neogotycki. Architekci czerpali ze średniowiecznych stylów, takich jak szpiczaste okna, wieże i detale dekoracyjne. Niektóre z tych domów wyglądały jak miniaturowe zamki, godne samego hrabiego Draculi. I chociaż można znaleźć domy w tym stylu, łatwo można znaleźć kościoły z okresu neogotyku. Słynne budynki, takie jak kościół katedralny św. Jana Bożego w Nowym Jorku i kościół Trinity w Bostonie, to wspaniałe przykłady tego stylu.

Styl Królowej Anny

Pamiętasz ten dom w starej dzielnicy, w którym praktycznie śliniłeś się? To był prawdopodobnie dom w stylu królowej Anny. Te okazałe domy spopularyzował w 1870 roku szkocki architekt Norman Shaw. Głębokie, rozległe werandy zaprosiły cię na lato do lemoniady. Wieże złagodziły narożniki domu, a białe wykończenia nadały resztę uroczemu detalowi powietrza. Niektórzy twierdzą, że to wyjątkowość stylu Queen Anne zainicjowała ruch Arts and Crafts.

Styl ludowy

Zdecydowana większość domów w historycznych dzielnicach Ameryki może być sklasyfikowana jako styl ludowy. Zasadniczo architekci wzięli klasyczne gospodarstwo i dodali elementy wiktoriańskie z innych stylów, aby pasowały do ​​okresu. Zwykle znajdziesz duże okna, zapożyczone z Gothic Revival. Może zdobędziesz fantazyjną stolarkę inspirowaną Eastlake. Ale bez względu na to, jakie szczegóły zostały wyrzucone na wierzch, pod spodem odkryjesz solidny, praktyczny dom, który działa zarówno dla współczesnych rodzin, jak i tych, którzy odeszli.

Styl gontowy

Co robisz, gdy jest gorąco i wilgotno, gdzie mieszkasz? Idziesz do domu wakacyjnego. Albo przynajmniej to, co bogaci zrobili w 1870 roku. Domy w stylu gontowym budowano głównie na obszarach przybrzeżnych i służyły jako ucieczki bogatym Amerykanom. Unikając detali i drobiazgów, nie znajdziesz tu zwykłych ozdobnych akcentów wiktoriańskich domów. Osłonięte gontem, mieszkania te wyglądały surowo, ale były zdecydowanie bardziej nieformalne niż przeciętna dzielnica wiktoriańska. Tylko tam, gdzie chcesz iść, gdy jest sto stopni i lepki na zewnątrz.

Styl Stick

Jeśli regularne przycinanie nie wystarczyło, w latach 90. XIX wieku architekci używali drewna do tworzenia wzorów i wzorów na zewnątrz wiktoriańskiego domu. Zwany stylem stickwork, styl został stworzony, aby naśladować domy z czasów Tudorów w połowie muru pruskiego. Zazwyczaj nie znajdziesz jednak siatki. Nakładka na te domy w stylu Sticków była skomplikowana, dodając wzór i fakturę do zwykłego domu. To miało sens, że linie między stylami zacierały się, ponieważ można zobaczyć ten wzór zmieszany z wieżami lub elementami gotyckimi.

Styl mansardowy

Choć na pierwszy rzut oka można powiedzieć, że jest to dom w stylu włoskim, szybko zmienisz zdanie, jeśli spojrzysz w górę. Domy w stylu mansardowym otrzymały swoją etykietę z dachu. Nazywane również stylem Drugiego Imperium, dachy tych mieszkań są wysokie i podwójne. Ci, którzy tam mieszkają, traktują gonty bardzo ostrożnie, ponieważ na pewno zostaną zauważeni. Mogą też mieć lukarny, które nawiązują do trzeciej kondygnacji, ponieważ te wysokie dachy ułatwiają pionowe dodatki.

Styl Richardsonian

Kiedy potrzebowali przerażającego domu w starych filmach, często znaleźliby się w domu w stylu Richardsońskim do pracy. Te duże domy zbudowane z kamienia przypominały maleńkie zamki. Domy te, choć znacznie prostsze niż ich gotyckie odpowiedniki, były nie mniej przerażające. Być może dlatego architekci powszechnie używali tego stylu w budynkach publicznych, takich jak kościoły, szpitale i muzea. Możesz nawet rozpoznać styl z sądu w swoim mieście.

Styl Eastlake

Innym stylem, który zaciera linie wiktoriańskich domów, jest dom w stylu Eastlake. Wynaleziony przez Charlesa Eastlake'a styl ten dotyczy szczegółów. Fantazyjna stolarka wokół ganku wiktoriańskiego domu. Wzór na okapach i podporach wrzeciona. Wszystko, co o tym mówi, jest bogate w wnętrze domu, ale odarte, znajdziesz styl Queen Anne lub dom w stylu ludowym.

Styl ośmiokątny

W połowie lat 50. architekci budowali ośmioboczne domy w stylu ośmiokątnym. Z jakiegoś powodu założono, że ośmiostronny dom zapewni wnętrzu lepsze światło i wentylację. Czemu? Kto wie. Ale często jest ganek, który otacza cały dom i trzeba przyznać, że ośmiostronny dom daje dwa razy więcej okazji do kształtowania krajobrazu. Te domy są rzadkie, ponieważ ich popularność jest ulotna i są pięknym przypomnieniem pomysłowości i umiejętności wiktoriańskich architektów.